ویتامین C موضعی بهبوددهنده‌ی بسیاری از مشکلات پوستی است. در ادامه 5 مورد از رایج‌ترین فواید ویتامین C برای پوست آمده است.

اگرچه گفته می‌شود این ویتامین برای پوست چرب مناسب است اما در واقع اکثر افراد می‌توانند از ویتامین C موضعی برای مدت طولانی استفاده کنند بدون اینکه هیچ گونه واکنش نامطلوبی را تجربه کنند. راه آن تنها انتخاب دقیق غلظت و ترکیب مناسب است.

از آنجا که ویتامین C ممکن است باعث تحریک جزئی پوست در غلظت‌های بالاتر از 20 درصد شود، اغلب در غلظت‌های کم‌تر و بین  10 تا 20 درصد در محصولات مراقبت از پوست گنجانده می‌شود.

پوست سالم پوستی است که حاوی غلظت قابل توجهی از ویتامین C باشد. زیرا از دست دادن آب را کاهش داده و به پوست شما اجازه می‌دهد رطوبت را بهتر حفظ کند. به همین دلیل محصولات موضعی دارای این ویتامین، به خوبی باعث نرمی و لطافت پوست می‌شوند.

لک‌های ناشی از نور خورشید، لک‌های پیری و ملاسما زمانی رخ می‌دهد که ملانین در نواحی خاصی از پوست بیش از حد تولید شود. همچنین می‌تواند در مناطقی که آکنه بهبود یافته وجود داشته باشد هم اتفاق بیفتد. با مهار سنتز ملانین، ویتامین C می‌تواند به کاهش تیرگی پوست و محو شدن هایپرپیگمانتاسیون یا همان لک و رنگدانه‌های ناهماهنگ پوست کمک کند. همچنین به پوست درخشندگی طبیعی می‌بخشد. علاوه بر این گفته می‌شود استفاده‌ی موضعی از ویتامین C در ترکیب با ویتامین E، می‌تواند آسیب ناشی از به آفتاب سوختگی را کاهش دهد.

ویتامینC از طریق ظرفیت بالای آنتی اکسیدانی خود به عنوان یک عامل ضد التهابی عمل می‌کند. این یعنی می‌تواند پوست قرمز یا ملتهب شما را تسکین دهد و پف کردگی را کم کند. همچنین به کنترل تولید سبوم (روغن) در پوست هم کمک می‌کند.

علاوه بر این، آنتی اکسیدان‌ها با دادن الکترون به رادیکال‌های آزاد، یکی از عوامل پیری زودرس، آسیب آن‌ها را خنثی و از سلول‌های سالم پوست محافظت می‌کنند. به همین دلیل این ویتامین ممکن است در کاهش پیری زودرس پوست مؤثر باشد.

کلاژن یک پروتئین طبیعی است که به خاصیت ارتجاعی و استحکام پوست مرتبط است. به همین دلیل کاهش کلاژن می‌تواند منجر به ایجاد خطوط ظریف چین و چروک شود. سنتز کلاژن بدون ویتامین C امکان‌پذیر نیست. استفاده‌ی موضعی از این ویتامین با هدف تغذیه و تقویت پوست از طریق تحریک کلاژن سازی، یک اثر شاداب‌کننده، جوان‌کننده و سفت‌کننده‌ی کلی ایجاد می‌کند و می‌تواند به کاهش ظاهر افتاده‌ی پوست کمک کند.

ویتامین C در خالص‌ترین شکل خود بسیار ناپایدار است و به همین دلیل مشتقات مختلف آن را محصولات مراقبت از پوست پیدا می‌شود. با این که مشتقات این ویتامین تقریباً همگی از ویژگی‌های مشابهی برخودار هستند اما تفاوت‌هایی هم باهم دارند.

اسید اسکوربیک (Ascorbic Acid) خالص‌ترین شکل ویتامین C است. با اینکه پایدار نیست اما پرکابردترین نوع این ویتامین به شمار می‌رود. زیرا نفوذ بهتری در پوست دارد و به روشن‌تر شدن پوست و بهبود رنگ آن بیشتر کمک می‌کند.

یکی دیگر از مشتقات ویتامین C مورد استفاده در مراقبت از پوست، آسکوربیل فسفات (Ascorbyl Phosphate) است. اگر پوست شما حساس است، از محصولات حاوی اسید اسکوربیک اجتناب کنید. در عوض آسکوربیل فسفات ممکن است کمتر باعث تحریک پوست شود و ممکن است برای افراد با پوست حساس مناسب‌تر باشد .این مشتق ویتامین C به آبرسانی ملایم آن معروف است

ترکیب آسکوربیل فسفات با منیزیم یا همان منیزیم آسکوربیل فسفات هم می‌تواند به روشن‌تر شدن پوست کمک کند.

همچنین گلوکوزید آسکوربیل (Ascorbyl Glucoside) هم همچون آسکوربیل فسفات برای پوست‌های خشک و حساس مناسب‌تر است. این مشتق به واسطهٔ اتصال یک مولکول گلوکوز، باعث می‌شود که ویتامین C به طور پایدارتر و آرام به پوست جذب شود. بنابر این جذب بهتری دارد.

و در نهایت تتراهیدروکسی‌پروپیل اسکوربات (Tetrahexyldecyl Ascorbate) به عنوان مشتق ضدپیری و ضد چروک ویتامین C شناخته می‌شود. به همین دلیل بیشتر در محصولاتی که به طور خاص برای جلوگیری از پیری پوست فرموله شده‌اند به کار می‌رود.

برای جلوگیر از واکنش آلرژیک بهتر است همیشه پیش از استفاده از محصولی جدید، تست پچ انجام دهید. به این صورت که ناحیه‌ی کوچکی از پوست مانند ساعد یا آرنج را انتخاب کنید، کمی از محصول را بمالید و 12 ساعت الی 1 روز صبر کنید. در صورت عدم بروز عوارض، می‌توانید محصول را به تمام صورت خود بمالید.

از ویتامین C می‌توان 1 یا 2 بار در روز استفاده کرد. یک قانون آسان برای استفاده از این ویتامین آن است که ابتدا پوست را پاکسازی کنید، ویتامین C را روی پوست بمالید و اگر از فرمولاسیون سرم یا پودر استفاده می‌کنید یک مرطوب‌کننده پس از آن بزنید. محصولات مراقبت از پوست را حتماً با دست‌های تمیز روی پوست بمالید.

ممکن است ابتدا کمی احساس سوزن سوزن شدن را تجربه کنید. این موضوع تا حدی طبیعی است و پس از آن پوست باید تا حدی با ویتامین C سازگاری پیدا کند.

 توجه داشته که ثبات در مراقبت از پوست، کلید مشاهده‌ی بهبودی است. ممکن است تا سه ماه طول بکشد تا نتیجه‌ی استفاده از ویتامین C را روی پوست خود ببینید. بنابراین آن را به روشی که برای شما منطقی است به روتین مراقبت از پوست خود اضافه کنید و در صورت نتیجه نگرفتن آنی، حجم استفاده را بالاتر نبرید.

• حتماً دستورالعمل‌های روی برچسب محصول را دنبال کنید و در صورت بروز بثورات، قرمزی یا کهیر مصرف آن را قطع کنید.
• پیش از استفاده از ویتامین C، تاریخ مصرف محصول خود را بررسی کنید.
• بهتر است پودر ویتامین C را تا مدت شش ماه پس از باز کردن استفاده کنید. اگر ویتامین C تغییر رنگ داده باشد و تیره یا قهوه‌ای باشد، ویتامین C احتمالاً اکسید شده است و دیگر کارایی ندارد.
• پایداری ویتامین C تحت تأثیر دو چیز است: فرمولاسیون محصول و بسته‌بندی آن. بنابراین باید دقت کنید که ظرف محصول حتما غیر شفاف و هوابند باشد.

می‌توان ویتامین C را به طور ایمن همزمان با برخی مواد مانند ویتامین E و هیالورونیک اسید استفاده کرد، اگرچه استفاده از آن در کنار محصولات حاوی نیاسینامید ممکن است ویتامین C را کم اثر کند.

همچنین اگر از رتینول در روتین مراقبت از پوست خود استفاده می‌کنید بهتر است استفاده از ویتامین C خود را در صبح و رتینول را در شب در نظر بگیرید.

از سویی دیگر، ترکیب ویتامین C با اسید‌های قوی مانند اسید‌های آلفا هیدروکسی اسید لاکتیک، اسید گلیکولیک و آزلائیک اسید و اسید سالیسیلیک توصیه نمی‌شود. زیرا ممکن است باعث تحریک و التهاب اپیدرم شود. بنابراین، درمان با آن‌ها را در شب و کرم، سرم یا پودر ویتامین C خود را در صبح استفاده کنید تا از عوارض جانبی جلوگیری کنید.

فرمولاسیون‌های مختلفی برای استفاده از ویتامین C به صورت موضعی وجود دارد. مانند سرم، کرم یا پودر. سرم ویتامین C با قوام ژل مانند و غلیظ، به جام مقدسی برای علاقه مندان به صنعت مراقبت از پوست تبدیل شده است.

فرمولاسیون سرم بهترین راه برای اطمینان از نفوذ عمیق ویتامین C در لایه‌های پوست است. زیرا سرم‌ها سبک هستند و به راحتی جذب می‌شوند،

از سویی دیگر پودر ویتامین C اخیراً محبوبیت زیادی پیدا کرده است. این یک روش جدیدتر برای استفاده موضعی ویتامین C در مقایسه با سرم است. با این که هر دو فرمولاسیون فواید مشابهی دارند، اما تفاوت اصلی در روش مصرف است. زیرا یکی پودر خشک و دیگری محلول در آب است.

اگر از پودر ویتامین C استفاده می‌کنید، شانس این را دارید که به سلیقه‌ی خود آن را با سرم یا روغن سازگار دیگری ترکیب کنید. با فرم پودری، کنترل کاملی بر غلظت و قوام ویتامین C خواهید داشت ومی‌توانید آن را متناسب با نیاز‌های خاص پوست خود تنظیم کنید. مزیت دیگر پودر‌های ویتامین C این است که ممکن است ماندگاری طولانی‌تری داشته باشند زیرا به صورت مایع نیستند و به راحتی تجزیه نمی‌شوند.

اما اگر ترجیح می‌دهید از کرم ویتامین C در روتین مراقبت از پوست خود استفاده کنید، باید بدانید، فرمولاسیون کرم در مقایسه با سایر فرم‌ها از نظر بافت حجیم‌تر است و در درجه‌ی اول روی آبرسانی تمرکز دارد. کرم‌ها به عنوان یک مانع برای جلوگیری از خروج رطوبت و مواد مغذی از پوست ما عمل می‌کنند. به همین دلیل شاید فرمولاسیون کرمی ویتامین C گزینه‌ای مناسب برای استفاده‌ی پوست خشک باشد. همچنین درصد این ویتامین در حالت کرم ممکن است کمتر از حالت پودری و سرمی باشد که این مزیتی برای افراد دارای پوست حساس به شمار می‌رود. زیرا ویتامین C در غلظت‌های بالاتر می‌تواند باعث تحریک و خشکی شود.

بزرگترین تفاوتی هم که بین کرم و سرم ویتامین C وجود دارد، پایداری است. سرم‌های ویتامین C سبک‌تر هستند و قوام کمتری دارند، در حالی که لوسیون ویتامین C غلیظ‌تر است.

فواید ویتامین C محدود به استفاده‌ی موضعی نیست. بخش بزرگی از سلامت پوست از طریق تغذیه‌ی مناسب تأمین می‌شود. بهتر است برای افزایش ویتامین C پوست خود علاوه بر استفاده‌ی موضعی، مرکبات، کلم بروکلی، گوجه فرنگی، کیوی، توت فرنگی، فلفل قرمز و اسفناج را نیز در رژیم غذایی خود بگنجانید.

, olivespa, annmariegianni, webmd, healthline